ارتباط بین ثبات ناحیه مرکزی با عملکرد عمومی و اختصاصی نوجوانان شناگر نخبه

برای عملکرد بهینه شناگران، ایجاد سطحی برای تعامل عملکرد اندام فوقانی و تحتانی ضروری است. این سطح به عنوان ناحیه ثبات مرکزی شناخته شده است. هدف از انجام این تحقیق ارتباط بین ثبات ناحیه مرکزی با عملکرد عمومی واختصاصی نوجوانان شناگر نخبه بود. 12 شناگر پسر با میانگین و انحراف استاندارد سنی 05/1±25/12 سال، قد 54/13±05/160 سانتی متر و وزن 10±33/49 کیلوگرم، که همگی سالم و عضو تیم منتخب استان خود بودند به صورت در دسترس انتخاب شدند. استقامت ناحیه ثبات مرکزی شناگران با استفاده از پروتکل مک گیل، و توان ناحیه ثبات مرکزی با آزمون پرتاب توپ مدیسین بال از حالت دراز و نشست و آزمون دراز و نشست 30 و60 ثانیه اندازه گیری شد. برای ارزیابی عملکرد عمومی آنها از مجموعه آزمون های عملکرد که شامل؛ اسکات پشت ، پرس سینه ، پرش عمودی، ‏دو 40متر سرعتی و برای ارزیابی عملکرد اختصاصی از تواتر استروک، و رکورد 100 متر کرال سینه استفاده شد. برای بررسی رابطه از ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری p£0.05 استفاده شد. یافته ها نشان داد که فقط بین آزمون اسکات و دراز و نشست 60 ثانیه ای ارتباط معنی دار مثبتی وجود دارد (813/0-=r). ضمن این که نتایج همبستگی آزمون های عملکرد عمومی با امتیاز کلی آزمون های استقامت ناحیه ثبات مرکزی، در متغیرهای اسکات (63/0=r) رابطه مثبت و معنی دار اما در پرس سینه ارتباط معکوس بود(62/0-=r). بر همین اساس، بین عملکرد عمومی شناگران و امتیاز کلی ناحیه ثبات مرکزی هیچ ارتباطی دیده نشد. در عملکرد اختصاصی هیچ ارتباطی بین عملکرد اختصاصی و توان و استقامت ناحیه ثبا ت مرکزی یافت نشد، و تنها در پارامتر تواتر استروک و دراز و نشست 60 ثانیه ای (694/0-=r)و 30 ثانیه ای (630/0-=r) رابطه معنی دار و مثبتی یافت شد. نتایج تحقیق، استفاده از تمرینات ثبات مرکزی در جلسات تمرینی شناگران نخبه نوجوان را توصیه می‏کند.